Κόρινθος... (Ιανουάριος 2013)

Καράβια βγήκαν στη στεριά
και πιάσανε τα όρη...

Κι αυτός που τα ονειρεύτηκε
τα περιμένει ακόμη...

Ο ισθμός...

Κύματα άμμου...

Απολιθώματα...

On my way to Polichnitos...

 

Η Αχλαδερή... 

Μέσα στη θάλασσα διακρίνονται τα ερείπια της βουλιαγμένης από τον σεισμό  αρχαίας πόλης Πύρρας.

 

 Δεν ξέρω γιατί... αλλά κάθε φορά που διασχίζω τον δρόμο αυτό θυμάμαι τα λόγια του Καβάφη... "ο δρόμος είναι μακρύς, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις".

 

Σε αυτό το κεραμοποιείο έκανα μια στάση για να πάρω λίγο πηλό...

 

Ένα κίτρινο κρινάκι το οποίο συνάντησα στη Βρισά...

Το αχειλοπήγαδο...

Το μικρό λιμάνι στον Άγιο Φωκά...

Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης...

Ο Ιππόδρομος...

Βρίσκεται κοντά στην Αγιά Σοφιά και το μπλέ τζαμί.

Σήμερα ελάχιστα στοιχεία απομένουν από το γιγάντιο στάδιο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης...

Η Γερμανική Κρήνη

Ο ιππόδρομος θεμελιώθηκε από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο τον 3ο αιώνα μ.Χ. κατά την ανοικοδόμηση της πόλης. Λέγεται ότι το στάδιο είχε χωρητικότητα 100.000 ατόμων.

Σήμερα αποτελεί τον επιμήκη δημόσιο κήπο Ατ Μεϊντανί.

Ο Αιγυπτιακός οβελίσκος

Ο Κωνσταντίνος διακόσμησε τον κεντρικό διάδρομο με οβελίσκους και κίονες οι οποίοι κλάπηκαν από την Αίγυπτο και την Ελλάδα με σκοπό να δώσει μια αίσθηση ιστορικότητας στη νέα του πρωτεύουσα.

Η Στήλη των Όφεων από τους Δελφούς

Εδώ έλαβε χώρα η Στάση του Νίκα το 532 και που με εντολή του Ιουστινιανού σφαγιάστηκαν 35.೦೦೦ στασιαστές...

Χαμάμ στην Κωνσταντινούπολη... (Σεπτέμβριος 2011)

Το χαμάμ είναι η Ανατολική έκδοση του ατμόλουτρου και θεωρείται η υγρή έκδοση της σάουνας। Τα χαμάμ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα των Ανατολικών χωρών και ήταν μέρη συναντήσεων, εξαγνισμού και αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Οι Ευρωπαίοι γνώρισαν τα χαμάμ μέσω επαφών με την Τουρκία γι' αυτό και μετονόμασαν τα χαμάμ σε Τουρκικά χαμάμ...

Αν και έχω επισκεφτεί πολλές φορές τη Τουρκία, η πρώτη φορά που έκανα χαμάμ εκεί ήταν στη Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Σεπτέμβριο...

Το χαμάμ είναι ένα δωμάτιο υψηλής θερμοκρασίας όπου η υγρασία φτάνει και στο 100%. Η δράση του ατμού και η θερμότητα βοηθούν στη σωστή κυκλοφορία της λέμφου και στη αποβολή τοξινών από το ανθρώπινο σώμα.

Μέσα στο χαμάμ θερμαίνεται όλο το σώμα, διεγείρονται οι ιδρωτοποιοί αδένες και ανοίγουν σταδιακά οι πόροι του δέρματος. Τα αλλεπάλληλα λουσίματα με ζεστό νερό προσφέρουν επιπλέον αίσθημα χαλάρωσης και απομάκρυνσης του ιδρώτα. Αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο καθαρισμού του δέρματος για το σώμα αλλά και για το πρόσωπο.

Στο Καζ Νταγ με τους Μανιταρόφιλους Λέσβου (Τουρκία - Οκτώβριος 2011)

Φύγαμε!

Ο Αριστείδης Σγατζός τη στιγμή που βρήκε το πρώτο του μανιτάρι στο Καζ Νταγ...

Η δική μου πρώτη Macrolepiota!

Κι ένας κρόκος!

...

Κάποιο αρωματικό φυτό... που μου θύμιζε πολύ φασκόμηλο.

Το μεσημεριανό μας φαγητό... λουκάνικα και φυσικά τι άλλο... μακρολεπιότες!

Ένας μικρός καταρράκτης...

Και μια λίμνη στο βουνό...

Τα ερείπια του αρχαίου ναού της θεάς Αθηνάς στην Άσσο...

Η Βασιλική Δεξαμενή της Κωνσταντινούπολης...

Η δεξαμενή είχε αρχικά 336 μαρμάρινους κίονες ύψους 8 μέτρων...

Λεπτομέρεια της βάσης ενός κίονα με την κεφαλή της Μέδουσας...

Τα ψάρια που υπάρχουν ακόμη και σήμερα μέσα στη δεξαμενή...

Είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή της Κωνσταντινούπολης. Βρίσκεται 150 μέτρα νοτιοδυτικά της Αγιάς Σοφιάς και έχει διαστάσεις 141 x 66 μέτρα.

Λέγεται ότι χτίστηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, όμως καταστράφηκε περίπου το 475 και διαμορφώθηκε ως έχει σήμερα από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό μισό αιώνα αργότερα, μετά δηλαδή την περίοδο της στάσης του Νίκα. Πληροφορίες για την δεξαμενή μας δίνει ο Έλληνας ιστορικός Προκόπιος της Καισαρείας στο έργο του "Περί των κτισμάτων", στο οποίο έργο περιγράφει πως φρέσκο νερό μεταφερόταν σε αυτή με την βοήθεια αγωγού, ενώ εκεί αποθηκευόταν μια ποσότητα νερού, το οποίο αφθονούσε σε άλλες περιοχές εκτός του καλοκαιριού.

Κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία η δεξαμενή φαίνεται πως δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου. Ο Gilles περιγράφει πως οι κάτοικοι της πόλης αυτής της περιόδου δεν είχαν γνώση της ύπαρξης της δεξαμενής, παρά το γεγονός ότι αντλούσαν νερό και έπιαναν ψάρια ρίχνοντας κουβάδες στα υπόγεια των σπιτιών τους. Από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα όμως πραγματοποιήθηκαν έργα αναστήλωσης της δεξαμενής και από το 1987 είναι ανοιχτή στο ευρύ κοινό.

Συνιστά ένα από τους σπουδαιότερους και παλαιότερους δημόσιους χώρους.

Το Σουλτάν Αχμέτ Τζαμί (αρχιτεκτονική και διακόσμηση)...

Το Σουλτάν Αχμέτ Τζαμί... ή αλλιώς το Μπλέ Τζαμί.

Ένας από τους έξι μιναρέδες του...

Ο εσωτερικός διάκοσμος ...

Είναι το μεγαλοπρεπέστατο τζαμί της Κωνσταντινούπολης και έχει αναγερθεί επί του σουλτάνου Αχμέτ Α (1603 - 1617). Χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Μεχμέτ Αγά, μαθητή του αρχιτέκτονα Σινάν, μέσα σε επτά χρόνια. Λέγεται ότι αυτό το τζαμί είναι το κορύφωμα της Οθωμανικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής γιατί μετά από αυτό δεν κατορθώθη η ανέργεση ενός όμοιου τζαμιού, ούτε στο μέγεθος (έχει διαστάσεις 51 επί 53 μέτρα), αλλά ούτε και στη διακόσμηση. Είναι το μοναδικό τζαμί με έξι μιναρέδες (στη φωτογραφία φαίνονται μόνον οι τέσσερεις).

Πράγματι, η εσωτερική διακόσμηση επισκιάζει τα άλλα τζαμιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα φαγεντιανά από τη Νίκαια (τουρκιστί Ιζνικ), είναι πιο πολύ στο μπλέ χρώμα, γι' αυτό είναι φημισμένο σε όλο το κόσμο ως Μπλέ Τζαμί, επειδή μέσα επικρατεί το μπλέ χρώμα. Είναι φανερό ότι σε αυτή τη χώρα, όπως και στις περισσότερες άλλωστε, η σχέση μεταξύ της τέχνης και της θρησκείας είναι πολύ στενή. Εδώ εξελίχθηκαν μόνον οι τέχνες που υποστήριζαν τα θρησκευτικά ιδρύματα , διότι οι οικονομικές πηγές που χρειάζονταν οι τέχνες στον ισλαμικό αλλά και στον χριστιανικό κόσμο, τις είχαν τα θρησκευτικά ιδρύματα. Ο ισλαμισμός απαγορεύει την απεικόνηση προσώπων και επειδή δεν παίζεται μουσική κατά την προσευχή εξελίχθηκαν οι τέχνες όπως η καλλιγραφία, η κατασκευή των βιτρώ, το λάξεμα των λίθων και φυσικά η κατασκευή των φαγεντιανών.

Το κτίριο από εσωτερική αλλά και εξωτερική άποψη έχει μια κομψότητα. Ο ημισφαιρικός τρούλος, οι θολίσκοι που τον πλαισιώνουν και η εσωτερική διακόσμηση δημιουργούν μια αρμονία, η οποία δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση ανάτασης. Η επίσκεψή στο Μπλε Τζαμί μου πρόσφερε πολλά (κυρίως ιδέες) στον τομέα της τέχνης. Είναι ένας χώρος που αξίζει πραγματικά να τον δουν από κοντά όσοι επισκέπτονται την Πόλη, και ειδικά όσοι ασχολούνται με την κατασκευή δίπυρων κεραμικών που η διακόσμηση και η τεχνοτροπία τους ομοιάζει με αυτή των κεραμικών του İznik.

Κωνσταντινούπολη (Σεπτέμβριος 2011)

Το γαλάζιο τζαμί...

Ο Αιγυπτιακός οβελίσκος...

Ο αρχαίος ιππόδρομος...

Η Γερμανική Κρήνη...

Τοπκαπί... το παλάτι των σουλτάνων.

Μια βραδιά στα χανούμια... στο Ταξίμ.

Ο Πύργος του Γαλατά...

Το παλάτι του τελευταίου σουλτάνου... ο Ντολμά Μαχτσές.

Η βασιλική δεξαμενή...

Κεφάλι μέδουσας... το οποίο μετατράπηκε σε βάση κολώνας στη βασιλική δεξαμενή.

Η Αγιά Σοφιά...

Αγιά Σοφιά (εσωτερικό)

Το χωριό μου...

Μονοήμερη εκδρομή στο Αϊβαλί... (05-11-10)

Η Τουρκικη σημαία...

Τα Μοσχονήσια...

Ο Αλή... ένας Τούρκος που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήρθε σε ηλικία 5 ετών στο Αϊβαλί το 1922...

Το τζαμί... ο παλιός ναός του αγίου Γεωργίου.

Οι βρύσες όπου πηγαινουν οι μουσουλμάνοι να πλυθούν πριν εισέλθουν στο τζαμί...

Ο μιναρές...

Παλιό ελληνικό σπίτι στην οδό Cumhuriyet...

Το ίδιο...