Η ιστορία μιας Αμαδρυάδας... (μεγάκοσμος)

Σάμος

Ως εκεί που έφτανε η ματιά του, πράσινη χλόη σκέπαζε το χώμα και χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια τη στόλιζαν εδώ κι εκεί. Ψηλά και απόκρημνα βουνά κάλυπταν τούτη τη γη αλλά και εύφορες πεδιάδες, κατάφυτες από αμπέλια και ελιές που έφταναν μέχρι την θάλασσα. Αυτός ο τόπος* τα είχε όλα, δικαιώνοντας την έκφραση "και ορνίθων γάλα φέρει η νήσος", που του έδωσε ο ποιητής του 4ου π.Χ. αι. Μένανδρος.

Κι εκεί που τελείωνε το πράσινο, άρχιζε το βαθύ γαλάζιο τ' ουρανού...

Εκεί ψηλά βρίσκονταν οι πλανήτες και τ' αστέρια, ιεραρχικά οργανωμένα σε σμήνη και γαλαξίες, και οι τελευταίοι πάλι, σε σμήνη γαλαξιών. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Λέγεται, ότι όσα είναι ορατά με γυμνό μάτι, ανήκουν στο Γαλαξία μας και παρά τους σχετικούς μύθους ότι δεν μπορούν να μετρηθούν, δεν ξεπερνούν τις τρεις χιλιάδες.


Τι μεγάλος που ήταν ο κόσμος...



*Είναι η Σάμος, η οποία στην αρχαία φιλολογία αναφέρεται με ποιητικά επίθετα, όπως Υδρηλή, για τα πολλά νερά της, Δόρυσα, Δρύουσα και Κυπαρισσία για τα ξύλα και τα δέντρα της, Μελάνθεμος Φύλλις και Ανθεμίς, για την πλούσια βλάστηση και τα πολλά άνθη της.


Συνεχίζεται...

Η ιστορία μιας Αμαδρυάδας... (μικρόκοσμος)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σπόρος...

Εκεί μέσα στη γη, το χώμα τον αγκάλιαζε απαλά. Τον προστάτευε και τον έτρεφε, γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από μόνος του. Όλα ήταν στοργικά και φιλόξενα για τον μικρό σπόρο, κι αυτός ένιωθε όμορφα που ακουμπούσε στο χώμα. Απλώθηκε λοιπόν όσο μπορούσε και ρίζωσε στη γη.

Μέσα στο υγρό και σκοτεινό σπίτι του, υπήρχε ένα αόρατο εργαστήρι. Μια ομάδα από ειδικευμένους οργανισμούς δούλευαν για να καταστήσουν παραγωγικό και γόνιμο το ανώτερο στρώμα του εδάφους. Στα πρώτα 5 έως 7 εκατοστά, που λέγεται ζώνη αποσύνθεσης, οι οργανικές ουσίες αποσυντίθενται από ειδικά βακτήρια, μύκητες και φύκια. Στην ομάδα αυτή προστίθενται οι γεωσκώληκες, οι μαλακρίδες, τα μυρμήγκια, οι αράχνες και τα ακάρεα.

Αμέσως κάτω από τη ζώνη της αποσύνθεσης ακολουθεί η ζώνη του χούμου, η οποία είναι από 10 έως 30 εκατοστά παχιά. Σε αυτό το στρώμα ζουν άλλου είδους οργανισμοί, που δεν αποσυνθέτουν παρά δημιουργούν και προετοιμάζουν το σάπιο οργανικό υλικό σε σταθερό χούμο, έτοιμο προς αφομοίωση από τα φυτά. Αυτή η ανακύκλωση από τον μικρόκοσμο του εδάφους είναι μια κατάσταση διαρκείας εφόσον οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.

Ο μικρός σπόρος έβλεπε όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που συνέβαιναν γύρω του και ήθελε να δώσει κι εκείνος ότι καλύτερο είχε. Μάζεψε λοιπόν όλη τη δύναμή του και πέταξε ένα μικρό πράσινο βλαστάρι. Το βλαστάρι χώθηκε μέσα στο μαλακό χώμα, ψήλωνε και μεγάλωνε. Δεν του έφτανε πια το υγρό και σκοτεινό σπίτι του, ήθελε να δει και να μάθει καινούργια πράγματα, είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσει τι μπορεί να κάνει στη ζωή.

Τρύπησε τότε τη γη κι έβγαλε το κεφαλάκι του έξω...

Συνεχίζεται...

Λόγια σοφών...

Πέτρα, Λέσβου... σήμερα.

Αν νομίζεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο,
πιστεύω ότι θα αποτύχεις.

Ο κόσμος είναι ιερός.
Να τον κάνεις πιο τέλειο δεν μπορείς.
Αν θελήσεις να τον αλλάξεις, θα τον καταστρέψεις.
Αν θελήσεις να τον πιάσεις, θα τον χάσεις.

Έτσι άλλοτε τα πράγματα πάνε μπρος, άλλοτε μένουν πίσω.

Άλλοτε ανασαίνουν δύσκολα, άλλοτε χωρίς κόπο.
Άλλοτε είναι δυνατά, άλλοτε αδύναμα.
Άλλοτε κάτι μας ανυψώνει, άλλοτε μας ρίχνει.

Γι' αυτό ο σοφός αποφεύγει τις υπερβολές, τα άκρα και
την αλλαζονεία.


Λάο Τσε

Summer 2010

Katharsis... 31st July (Stipsi)

A path, made by my son (Eftalou)

True blue (Mythimna)

Art, inspired by Nature (Eftalou)

Horse moments (Perama)

Real gold (Eftalou)

Treasures of the sea (Vatera)

Κείες

Ήταν έθιμο των νεαρών γυναικών των Κείων, να πηγαίνουν μαζί στα δημόσια ιερά και να περνούν την ημέρα η μια με την άλλη, ενώ οι μνηστήρες τις έβλεπαν με θαυμασμό να παίζουν και να χορεύουν, και το βράδυ αυτές πήγαιναν στο σπίτι της καθεμιάς με τη σειρά και η μια πρόσφερε τις υπηρεσίες της στους γονείς και τους αδελφούς της άλλης, και, ακόμη, τους έπλεναν τα πόδια.

Πολλές φορές, περισσότεροι από ένας άντρες, ερωτευόταν μια κοπέλα, με τόσο φρόνημα και κόσμια αισθήματα, ώστε, μόλις η κοπέλα έδινε το λόγο της σε έναν, οι άλλοι αμέσως σταματούσαν τη προσπάθεια.

Το σημαντικότερο επακόλουθο της καλής διαγωγής των γυναικών, ήταν πως οι Κείοι δε θυμούνταν να έγινε ούτε μοιχεία ούτε αποπλάνηση ανύμφευτης γυναίκας, για επτακόσια χρόνια.

Γυναικών Αρεταί, Πλούταρχος

Πέρα στο ξάγναντο ακρογιάλι...

Βατερά, Λέσβου

Πέρα στο ξάγναντο ακρογιάλι
ένα φτερό κλέψε
του κουρασμένου γλάρου
και κράτα τη θύμηση
του καυτερού ήλιου

Μάζεψε αφρό απ' το μελτέμι
και κλείσε του Αυγούστου το φεγγάρι
Κλέψε δυό βότσαλα της αμμουδιάς
να ροκανάνε οι πεινασμένες νύχτες
για αυτά που ποτέ δεν ερμηνεύτηκαν
ούτε ποτέ στους παραλήπτες επιδόθηκαν.


Πελαγοπλέοντος

Εφταλού...

Στα βορεινά της Λέσβου είναι η Εφταλού, μια αγκάλη και ένας απόμερος κάβος. Εκεί άραξε ο Θεός για να ξεφύγει έναν κόσμο που δαιμονίζεται. Λίγη γη, περιβόλια, λεύκες, λιόδεντρα, δρυς και κουκουναριές, λίγα ρόμπολα, και σκίνα, και αλυγαριές.

Δυό-τρείς κούλες παλαιές, καμωμένες από παλαιούς ανθρώπους που ήξεραν να αποτραβιούνται και να γαληνεύουν βαθαίνοντας στη λατρεία των πρώτων δυνάμεων: της γης, του νερού, του ψωμιού, του ήλιου, του έρωτα.

Αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν, όμως το πνεύμα τους ζει στην Εφταλού: ζει μες το χαμόγελο, μες την ανοιχτή καρδιά με την οποία υποδέχονται τον ξένο που γυρεύει λίγο νερό να δροσιστεί απ' το πηγάδι της κούλας, πίσω απ' τις καλαμιές.


Ηλίας Βενέζης, απόσπασμα από το βιβλίο "Εφταλού".

Hypericum

Το συνάντησα στην Εφταλού τον περασμένο Ιούνιο.

Ανήκει στην οικογένεια των Κλουσιοειδών, στην οποία περιλαμβάνοναι 150 είδη, ποώδη, θαμνώδη ή φρύγανα. Είναι αειθαλές φυτό με ύψος περίπου ένα μέτρο και άνθη με έντονο κίτρινο χρώμα.

Ήταν γνωστό ως Υπερικό στην Αρχαία Ελλάδα. Το χρησιμοποιούσαν σαν επουλωτικό στις πληγές που γινόντουσαν από τα σπαθιά, γι' αυτό λέγεται και σπαθόχορτο. Στη νεότερη Ελλάδα είναι γνωστό και ως βαλσαμόχορτο. Χρησιμοποιείται επίσης σαν αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες.

Είναι ενδημικό φυτό σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη.

Πολιτιστικές διαδρομές στο Αιγαίο...

Πολιτιστικές διαδρομές στα νησιά του Β. Αιγαίου (Αϊ- Στράτης, Ικαρία, Λέσβος, Λήμνος, Σάμος, Φούρνοι, Χίος, Ψαρά), από την 1η Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου, οργανώνει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου το καλοκαίρι 2010 με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Το Tαξίδι Τεχνών είναι ένα πολυθεματικό γεγονός που στηρίζεται σε δραματουργικούς άξονες με σπονδυλωτές θεματικές ενότητες - Μουσική, Θέατρο, Εκδηλώσεις για παιδιά, Θεατρικό Αναλόγιο, Video Art - που αναδεικνύουν και συνδιαλέγονται με την παράδοση και τις σύγχρονες τάσεις στην τέχνη σήμερα.

Είναι η πρώτη πολιτιστική διοργάνωση που υλοποιείται από την Περιφέρεια και έχει στις αποσκευές του όλα τα εχέγγυα για να συνεχίσει το ταξίδι του και να καθιερωθεί ως θεσμός με ιδιαίτερο στίγμα και ρόλο, όχι μόνο τη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου, αλλά και της Ελλάδας.


Φωτογραφίες - 10 Αυγούστου, Σκάλα Ερεσού Λέσβου