ΣάμοςΩς εκεί που έφτανε η ματιά του, πράσινη χλόη σκέπαζε το χώμα και χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια τη στόλιζαν εδώ κι εκεί. Ψηλά και απόκρημνα βουνά κάλυπταν τούτη τη γη αλλά και εύφορες πεδιάδες, κατάφυτες από αμπέλια και ελιές που έφταναν μέχρι την θάλασσα. Αυτός ο τόπος* τα είχε όλα, δικαιώνοντας την έκφραση "και ορνίθων γάλα φέρει η νήσος", που του έδωσε ο ποιητής του 4ου π.Χ. αι. Μένανδρος.
Κι εκεί που τελείωνε το πράσινο, άρχιζε το βαθύ γαλάζιο τ' ουρανού...
Εκεί ψηλά βρίσκονταν οι πλανήτες και τ' αστέρια, ιεραρχικά οργανωμένα σε σμήνη και γαλαξίες, και οι τελευταίοι πάλι, σε σμήνη γαλαξιών. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Λέγεται, ότι όσα είναι ορατά με γυμνό μάτι, ανήκουν στο Γαλαξία μας και παρά τους σχετικούς μύθους ότι δεν μπορούν να μετρηθούν, δεν ξεπερνούν τις τρεις χιλιάδες.
Τι μεγάλος που ήταν ο κόσμος...
*Είναι η Σάμος, η οποία στην αρχαία φιλολογία αναφέρεται με ποιητικά επίθετα, όπως Υδρηλή, για τα πολλά νερά της, Δόρυσα, Δρύουσα και Κυπαρισσία για τα ξύλα και τα δέντρα της, Μελάνθεμος Φύλλις και Ανθεμίς, για την πλούσια βλάστηση και τα πολλά άνθη της.
Συνεχίζεται...
