Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα News. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα News. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Διημερίδα αφιερωμένη στο σαντούρι...

Χθες, Πέμπτη - 25 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στο Αναγνωστήριο Αγιάσου με ομιλητές τους μουσικούς Δημήτρη Κοφτερό, Κώστα Ζαφειρίου, Στρατή Καζαντζή και Νίκο Ανδρίκο παρουσίαση για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του σαντουριού, τη κατασκευή και το αρμάτωμά του, το κούρδισμα, τις μπαγκέτες, καθώς και για το ρόλο του οργάνου σε σόλο, σε συνοδεία και στον αυτοσχεδιασμό. Σήμερα θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου "Μυτιληνιό σαντούρι" του Δημήτρη Κοφτερού, από τις εκδόσεις Αιολίδα.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο Δημήτρης Κοφτερός (είναι ο μουσικός που βρίσκεται στο κέντρο της φωτογραφίας), ξεναγεί τους αναγνώστες στον κόσμο του σαντουριού, περιγράφοντας την ιστορική εξέλιξη από την Αρχαία Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, τη Μεσοποταμία και την Περσία, το πως κατασκευάζεται, τι ρόλο επιτελεί στη μουσικοχορευτική ζωή της Λέσβου και παρουσιάζει τους δεξιοτέχνες του σαντουριού στο νησί. Το βιβλίο περιλαμβάνει και cd με τραγούδια της Λέσβου.

Στη συνέχεια ο μουσικολόγος Νίκος Ανδρίκος μας εξήγησε μερικά πράγματα για τον αυτοσχεδιασμό (ταξίμ) και πήραμε μια γεύση καθώς έπαιξε ένα μεσοτοπίτικο καρσιλαμά (διαφορετικό ταξίμ σε κάθε μέτρο του τραγουδιού), με πολίτικο λαούτο.

Η βραδιά έκλεισε με μουσική παρουσίαση από τους (από αριστερά): Παναγιώτη Αποστολέλλη (κλαρίνο), Νίκο Χριστιανό (βιολί), Δημήτρη Κοφτερό (σαντούρι), Στρατή Καζαντζή (σαντούρι), Χρήστο Κονσολάκη (κιθάρα), Παναγιώτη Σουσαμλή (τρουμπόνι) και Τάσο Καζαντζή (ευφώνιο).

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής και η συμμετοχή του Παναγιώτη...

Με μειωμένο αριθμό συμμετεχόντων κεραμιστών - αγγειλοπλαστών (σε σύνολο 26... οι μισοί δηλαδή σε σχέση με πέρυσι) και επισκεπτών, εγκαινιάστηκε χθες στο Πολύκεντρο Μανταμάδου η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής. Προφανώς ο λόγος των λιγοστών συμμετοχών είναι επειδή η έκθεση διοργανώθηκε ουσιαστικά την τελευταία στιγμή και με χαμηλό προυπολογισμό, πράγμα που δεν επέτρεπε την εξασφάλιση των εξόδων μεταφοράς των τεχνιτών από άλλες περιοχές...


Και μια ευχάριστη έκπληξη για όλους!

Η συμμετοχή του δεκάχρονου Παναγιώτη Λιθοτόμου από την Στύψη, ο οποίος είναι ο πιο μικρός σε ηλικία κεραμίστας στην έκθεση έδωσε μια νότα αισιοδοξίας κι ελπίδας...

Το βραβείο του Παναγιώτη... ένα βιβλίο της Μιμίκας Γιαννοπούλου και της Στέλλας Δεμέστικας για τα εργαστήρια αγγειοπλαστικής του Μανταμάδου, τα "τσκαλαριά"...


Μπράβο γιέ μου!



Και η αφιέρωση που του έκανε στο βιβλίο ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μανταμάδου Μιχάλης Χατζηδημητρίου...

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

"Οθέλλος" του Σαιξπηρ, στο κάστρο της Μυτιλήνης...

Ανεβαίνοντας στο βυζαντινό κάστρο... ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα του μεσογειακού χώρου.

Λίγο πριν αρχίσει η παράσταση...

Στο κατάμεστο θέατρο, οι ηθοποιοί (βασικοί πρωταγωνιστές) Γιώργος Κιμούλης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη και Γωγώ Μπρέμπου, παρουσίασαν την ιστορία του Μαυριτανού "Οθέλλου", που συνιστά ένα από τα πιο σημαντικά έργα του δραματουργού της παγκόσμιας λογοτεχνίας,
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ...

Ο υψηλόβαθμος στρατιωτικός "Οθέλλος" (Γιώργος Κιμούλης), έχοντας πέσει θύμα παγίδας του φιλόδοξου υπασπιστή του "Ιάγου" (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), σκοτώνει τυφλωμένος από ζήλια τη γυναίκα του "Δεισδαιμόνα" (Σμαράγδα Καρύδη). Το έργο πραγματεύεται την τραγωδία της ζήλιας, της προδομένης εμπιστοσύνης και της εκδίκησης που γεννά ο φόβος του "διαφορετικού"...

Η συγκεκριμένη παράσταση έχει λάβει τόσο θετικές όσο και αρνητικές κριτικές. Η μοντέρνα εκδοχή του έργου, όπως παρουσιάστηκε, άφησε ερωτηματικά σε πολλούς. Προσπαθώντας να το προσαρμόσουν στο "σήμερα", οι σκηνοθέτες της παράστασης Γιώργος Κιμούλης και Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, πειραματίστηκαν με σύγχρονα στοιχεία που σε κάποιους χτύπησαν άσχημα στο μάτι.

Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ...




Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Η έκθεση στο Μουσείο Βρανά...

Καλως ήλθατε...







Περάστε...



Έργο του Γιώργου Συκομιτέλλη... (πάνω)


του Αντώνη Δασύρα...


Αυτά είναι δικά μου...


Και αυτά είναι τα έργα του Παύλου Δασύρα...


Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Δενδροφύτευση στη Στύψη (27-3-2011)...

Σε μια περίοδο που όλα γύρω μας είναι άσχημα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Στύψης θέλησε να ομορφύνει τις καρδιές μας. Σήμερα, στις 10.00 πμ, η περιοχή στην οποία βρίσκεται το ξωκλήσι της Παναγιούδας, γέμισε με χαρούμενες φωνές, αφού δόθηκε σε μικρούς και μεγάλους η ευκαιρία να φυτέψουν ένα δεντράκι.








Πάντα τέτοια!!

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Στο εργαστήριό μου χθες...

Χθες τη Κυρακή, το εργαστήριό μου μετατράπηκε σε studio για τα γυρίσματα ενός ντοκυμαντέρ που αφορά τη ζωή στα χωριά της βόρειας Λέσβου, τα παλιά χρόνια...

Οι δυο cameramen, ο Δημήτρης Μουρατίδης (αριστερά) και ο Γιωργής Λασκαρίδης (δεξιά)...

Γέμισε ο χώρος με καλώδια και φώτα...

Από αριστερά... ο Παναγιώτης Γεωργιάδης (ο οποίος επιμελήθηκε το ντοκυμαντέρ), ο Μιχάλης Κράλης (κάτοικος Πέτρας), ο Παναγιώτης Λιθοτόμου (κάτοικος Στύψης) και η Ειρήνη Βλαχοπούλου (κάτοικος Πέτρας)...

Στο διάλειμμα του γυρίσματος, ο Παναγιώτης Λιθοτόμου (μελισσοκόμος - αγρότης, που γεννήθηκε στη Στύψη και έζησε εκεί όλη του τη ζωή), συζητά με την Ειρήνη Βλαχοπούλου (απόγονος της οικογένειας Ελευθεριάδη από την Πέτρα και πρώτη ξαδέλφη του γνωστού ζωγράφου Ορέστη Κανέλλη)...


Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Παρουσίαση βιβλίου...


Την Τετάρτη, 12 Ιανουαρίου 2011 και ώρα 19.00, στο Συνεδριακό χώρο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Μ. Ασίας 2), θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της κας Γιαννούλας Καπλάνη με τίτλο:

"Θεόφιλος, τα έργα του Ζωγράφου στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης"

Την έκθεση θα προλογίσει ο Σκηνοθέτης κος Λάκης Παπαστάθης.


Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η επιστολή του Walter Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο "Αγαπητοί μας Έλληνες", δημοσιεύεται σε τεύχος του περιοδικού Stern...

"Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.


Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.


Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φ
τάσει, δεν πάει παραπέρα".



Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:


"Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των "συμπατ
ριωτών" σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ευρώ. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 ευρώ λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.


Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού".


"Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:


α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.


γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία σύνηψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επιδικάσαν οι Σύμμαχοι.


ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).


στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας".


"Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους "συμπατριώτες" σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.


Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θα ‘χω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;


Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί "συμπατριώτες"). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!


Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!


Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες "λεπτομέρειες" αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο "πιστωτής" της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!".



Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Μανιταροεξόρμηση στο Κλαπάδο...

Πέρυσι στο Κλαπάδο...

Από αριστερά, ο πρόεδρος του συλλόγου μας Στράτος Σπανέλλης, ο Κώστας Ζιαμπάρας, ο Στέργιος Σαραμανίδης και ο Παναγιώτης Γεωργιάδης.

Ο Μυκητολογικός Περιβαλλοντικός σύλλογος Λέσβου "Μανιταρόφιλοι Λέσβου" διοργανώνει αυτή τη Κυριακή μανιταροεξόρμηση στο Κλαπάδο.

Βγείτε από το πρωί στο βουνό, μαζέψτε τα μανιτάρια σας και στις 11.30 am θα μαζευτούμε όλοι στο μεγάλο πλάτωμα που βρίσκεται πριν το εγκαταλλειμένο χωριό του Κλαπάδου.

Θα κάνουμε αναγνωρίσεις, θα κουβεντιάσουμε, θα φάμε και θα πιούμε... εφόσον βέβαια το επιτρέψει ο καιρός! Ελάτε όλοι στο ραντεβού ακόμη κι αν ψιλοβρέχει, κι αν δεν μπορέσουμε να μείνουμε στο ύπαιθρο, τότε θα μετακομίσουμε σε προφυλαγμένο χώρο στην ευρύτερη περιοχή. Η συνεννόηση θα γίνει επιτόπου.

Μπορείτε να φέρετε για αναγνώριση και μανιτάρια που έχετε συλλέξει από άλλες περιοχές.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Εμπνέομαι από τα χρώματα του τόπου μου...


Γράφει η Βαγγελιώ Χρηστίδου

Το «Ε» συζητά με μια νέα κεραμίστρια του νησιού, την Ηλέκτρα Βαλάση.


Μας «πρωτοσυστήθηκε» πριν από μια εβδομάδα, μέσω των μαθημάτων κεραμικής που άρχισε να παραδίδει στο εργαστήριό της, στη Στύψη. Το «Ε» σήμερα γνωρίζει καλύτερα την Ηλέκτρα Βαλάση, μια νέα κεραμίστρια του νησιού, η οποία, έχοντας μεγαλώσει μέχρι κάποια ηλικία στην Αυστραλία όπου βρέθηκαν μετανάστες οι γονείς της, σήμερα επιμένει στον τόπο καταγωγής της, τη Στύψη. Μέλος του Συλλόγου Κεραμιστών και Αγγειοπλαστών Λέσβου «Το Έοργον», φροντίζει να διατηρήσει ζωντανή την τέχνη που κέρδισε και την ίδια. Και μας μιλάει μεταφέροντας όλη τη φρεσκάδα ενός νέου ανθρώπου που ζει και δημιουργεί σε ένα χωριό της Λέσβου.

Ηλέκτρα, μίλησέ μας λίγο για τα παιδικά σου χρόνια στην Αυστραλία. Τι συνέβαλε στο να μεγαλώσεις σε ένα περιβάλλον που, όπως λες, ήταν πλούσιο σε παράδοση και τέχνες;

«Τα παιδικά μου χρόνια στην Αυστραλία ήταν χαρούμενα. Όλη η οικογένεια από την πλευρά του πατέρα μου, αδέλφια και γονείς, ήταν εκεί. Συναντιόμασταν τις Κυριακές, ακούγαμε ελληνική μουσική και μιλούσαμε πάντα ελληνικά. Οφείλω να ομολογήσω ότι μέσα σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον, από τα πρώτα μου κιόλας χρόνια, επηρεάστηκα βαθιά. Ο πατέρας μου, πριν πάει μετανάστης στην Αυστραλία, ασκούσε το επάγγελμα του πετρά, όπως και ο παππούς μου και ο προπάππος μου. Η αδελφή του, η Έφη Βαλάση - Σκλάβου, είναι ζωγράφος και ο μικρός τους αδελφός έχει τελειώσει κάποια σχολή Καλών Τεχνών στην Αυστραλία. Νομίζω πως κάποια πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας δεν είναι καθόλου τυχαία…»

Πότε επιστρέψατε στη Λέσβο και με ποια αφορμή;


«Στη Λέσβο επιστρέψαμε το 1988, όταν ήμουν 10 χρονών. Οι γονείς μου είναι και οι δυο από τη Στύψη. Ο πατέρας μου πήγε μετανάστης στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας το 1969 και η μητέρα μου οχτώ χρόνια αργότερα, τη χρονιά δηλαδή που παντρεύτηκαν. Η Αυστραλία είναι μια χώρα που προσέφερε πολλά στους μετανάστες. Εμείς δε θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε εξαίρεση, ως μετανάστες που πήραμε πολλά από αυτήν τη χώρα. Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο οργανωμένο, με όλες τις υποδομές, ήταν το σχολείο εκεί. Όμως το όνειρο των γονιών μου ήταν να γυρίσουν μια μέρα στην Ελλάδα.»

Υλικά, αντικείμενα και εικόνες


Με την κεραμική πότε άρχισες να ασχολείσαι; Γιατί διάλεξες αυτήν τη συγκεκριμένη τέχνη;

«Με την κεραμική άρχισα να ασχολούμαι το 2005, τη χρονιά δηλαδή που μαθήτευσα κοντά στον κεραμιστή Fabian Herzog, που είχε το εργαστήρι του στην Πέτρα και τώρα είναι στο Μόλυβο. Από μικρή είχα την ανάγκη να δημιουργήσω όμορφα πράγματα. Η ανάγκη της δημιουργίας ενυπάρχει σε όλους μας, άλλωστε, μικρούς και μεγάλους. Απλά ο καθένας επιλέγει το υλικό που του ταιριάζει καλύτερα και δημιουργεί... Για μένα ο πηλός είναι ένα μοναδικό υλικό, με απεριόριστες δυνατότητες για προσωπική έκφραση, και αυτό το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που τον ένιωσα στα χέρια μου.»

Τι αντικείμενα κατασκευάζεις; Ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη νοοτροπία;


«Κατασκευάζω κυρίως φόρμες στον τροχό, από κόκκινο πηλό. Τον τελευταίο καιρό πειραματίζομαι και με άλλους πηλούς, όπως stoneware και αιγυπτιακή πάστα. Στην αρχή κατασκεύαζα δίπυρα κεραμικά με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως οι περισσότεροι κεραμιστές της Λέσβου. Οι διαφορετικές ιδιότητες των άλλων πηλών που επέλεξα να δουλέψω (ο καθένας είναι σχεδιασμένος για ειδικά αποτελέσματα), απαιτούν άλλες τεχνικές, οι οποίες πολλές φορές απαιτούν αντίστοιχα πολύ χρόνο.»

Από τι εικόνες και στοιχεία εμπνέεσαι στη δουλειά σου;


«Εμπνέομαι από τον τόπο στον οποίο ζω, δηλαδή τη φύση, τα δέντρα, τα λουλούδια και τους ανθρώπους. Το χρώμα που κυριαρχεί εδώ στη φύση, είναι το κίτρινο της ώχρας. Είναι το αγαπημένο μου χρώμα και μου αρέσει να διακοσμώ τα κεραμικά μου με αυτό. Στις περιγραφές, με λέξεις ή με χρώματα, βρίσκουμε συχνά έκφραση της λεσβιακής φύσης ισοδύναμη με τα έργα των καλλιτεχνών αυτού του τόπου, χιλιάδες χρόνια τώρα. Είπαμε, τίποτα δεν είναι τυχαίο…»

Δουλεύοντας και εξελίσσοντας την τέχνη


Πότε άνοιξες το εργαστήριο στη Στύψη; Τι είχες στο νου σου όταν το ξεκίνησες;

«Το εργαστήριο το άνοιξα το 2007. Ήθελα να φτιάξω ένα χώρο δικό μου, όπου θα μπορώ να δημιουργώ κεραμικές φόρμες από οικολογικά υλικά. Από την αρχή δε με ενδιέφερε να κάνω μεγάλη παραγωγή κεραμικών. Θεωρώ πως τα κεραμικά πλέον δεν κατασκευάζονται τόσο για τη λειτουργικότητα όσο για την διακόσμηση, γι’ αυτό σημασία έχει κυρίως η ομορφιά ενός αγγείου, παρά η ποσότητα. Ο στόχος μου, όμως, δεν ήταν μόνο η παραγωγή κεραμικών, αλλά και η διδασκαλία αυτής της τέχνης. Ήδη έχουν ξεκινήσει μαθήματα κεραμικής εδώ και μια βδομάδα και πάνε πολύ καλά. Έχω μαθητές από τη Στύψη, τη Μήθυμνα και τη Μυτιλήνη. Σχεδιάζουμε να κάνουμε μια έκθεση με τα έργα των μαθητών, κάποια στιγμή μέσα στον καινούργιο χρόνο.»

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στην όλη διαδικασία της κατασκευής κεραμικών;


«Αγαπημένες στιγμές είναι εκείνες που δουλεύω στον κεραμικό τροχό, οπότε και νιώθω πως γίνομαι ένα μαζί του, με συνδετικό κρίκο τον πηλό. Είναι από εκείνες τις μαγικές στιγμές που δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς με λόγια. Κάποτε ένας αρχαίος σοφός είχε πει: “ακόμη κι αν μπορείς να το νιώσεις, δεν μπορείς όμως να το εκφράσεις και να το εξηγήσεις στον άλλον”. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ όταν δουλεύω στον κεραμικό τροχό.»

Φροντίζεις να εξελίσσεις την τέχνη και την τεχνική σου;

«Νομίζω πως, θέλοντας και μη, ένας κεραμιστής εξελίσσει την τέχνη και την τεχνική του κάθε μέρα, μέσα από τα λάθη, τις επιτυχίες, την εμπειρία γενικότερα. Είναι μια τέχνη, όπως όλες οι τέχνες άλλωστε, που όσο ζεις όλο και κάτι καινούργιο μαθαίνεις κάθε μέρα που περνάει, καθώς και μια τέχνη που δεν τη βαριέσαι εύκολα, γιατί δεν αναγκάζεσαι να κάνεις τα ίδια πράγματα συνέχεια. Αυτό σού δίνει την ώθηση να συνεχίζεις κάθε φορά με όρεξη και με καινούργιες ιδέες.»

Η ζωή στη Στύψη


Τι άλλο σού αρέσει να κάνεις μέσα στη μέρα σου;

«Μου αρέσει πολύ η μουσική. Καμμιά φορά μαζευόμαστε με τους φίλους μου, παίζουμε παραδοσιακή μουσική και τραγουδάμε. Με την ίδια παρέα κάνουμε εξορμήσεις στο δάσος για μανιτάρια, αφού οι περισσότεροι είμαστε μέλη του Μυκητολογικού και Περιβαλλοντικού Συλλόγου της Λέσβου. Αυτό που προσπαθούμε, είναι να θυμηθούμε πράγματα που ο σημερινός άνθρωπος έχει ξεχάσει. Να δούμε τη φύση, όχι ως προνομιακό χώρο για κέρδος, πραγματικό ή συμβολικό, αλλά ως πηγή έμπνευσης και γνώσης και ως οργανικό σώμα του ανθρώπου.»

Πώς είναι η ζωή σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Λέσβου για ένα νέο άνθρωπο; Εσύ γιατί επιμένεις να μένεις εκεί;

«Η ζωή είναι όμορφη, ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, αρκεί να υπάρχει γαλήνη μέσα μας, παρ’ όλο που αυτό δεν μπορούμε να το καταφέρουμε πάντα. Υπάρχουν φορές που μου αρκεί να βγω στο μπαλκόνι και να αγναντέψω τον Όλυμπο, τον κόλπο της Καλλονής, τα χωριά του Πολιχνίτου και μερικές φορές, όταν ο καιρός το επιτρέπει, τα βουνά της Χίου. Άλλες φορές πιάνω την κουβέντα με τους δικούς μου ανθρώπους, τους χωριανούς μου ή τους ανθρώπους που έρχονται στο εργαστήριό μου για να δουν τα έργα μου από κοντά. Αυτά τα απλά πράγματα με γεμίζουν χαρά. Ευτυχώς η Στύψη είναι από τα λίγα χωριά που έχει ακόμη πολλούς νέους ανθρώπους και έτσι είναι δύσκολο για κάποιον που ζει εδώ να νιώσει μοναξιά.»

Τι θα ήθελες να δεις να γίνεται στην περιοχή σου; Θεωρείς ότι είναι ένας τόπος που ο πολιτισμός είναι έντονος και θα έπρεπε να προωθηθεί;

«Πολλά θα ήθελα να δω να γίνονται στην περιοχή όπου ζω. Θα ήθελα, με συμμετοχή όλης της κοινωνίας, να μπορούσαμε να βάζαμε τον πήχη πιο ψηλά, ειδικά σε ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση και την παιδεία, την προστασία του περιβάλλοντος, τον πολιτισμό, τη ζωή σε κάθε της μορφή, τη διαφορετικότητα, το “ξένο” ή το μη κανονικό. Η Στύψη είναι ένα χωριό όπου ακόμη υπάρχουν άνθρωποι φιλόξενοι, με μια θαυμάσια ντοπιολαλιά, με ήθη και έθιμα που κρατάνε από πολύ παλιά. Είναι ένα χωριό ζωντανό, όπου ακμάζουν οι τέχνες, η γεωργία και η κτηνοτροφία και όλα αυτά στηρίζονται κυρίως από νέους ανθρώπους. Όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω νομίζω πως μας αξίζουν.»

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Μαθήματα Κεραμικής στη Στύψη...


Έναρξη κύκλου μαθημάτων κεραμικής για παιδιά, από τον Νοέμβριο 2010, στο εργαστήριό μου.

Τα μαθήματα είναι χωρισμένα σε τρεις περιόδους:

  • Νοέμβριο έως Ιανουάριο, γνωριμία με το υλικό, πλάσιμο, τεχνικές χτισίματος, φόρμα.
  • Φεβρουάριο έως Απρίλιο, χρώμα, γυαλώματα, ψήσιμο σε φούρνο ηλεκτρικό.
  • Μάιος, ελεύθερη έκφραση, δημιουργία.

Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να επικοινωνείτε στέλνοντας μήνυμα στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση: elevalasi@yahoo.com


Ηλέκτρα

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Μαθήματα βιβλιοδεσίας και κατασκευής χειροποίητου χαρτιού στη Μήθυμνα...


Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Μήθυμνας "Αργύρης Εφταλιώτης" διοργανώνει έναν κύκλο εργαστηρίων με θέμα τη βιβλιοδεσία και το χαρτί.

Έχοντας ξεκινήσει ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα με τη βιβλιοδεσία απλού σημειωματάριου, θα γίνουν άλλα δυό μαθήματα σήμερα το απόγευμα και το απόγευμα της άλλης Τετάρτης, με θέμα την κατασκευή καλλύματος για ατζέντα τηλεφώνων, αλμπούμ φωτογραφιών και απλές τεχνικές βιβλιοδεσίας μονών βιβλίων Α4.

Τα μαθήματα για την κατασκευή χειροποίητου χαρτιού και την τεχνική της μαρμαρόκολλας θα πραγματοποιηθούν τις δυο πρώτες Τετάρτες του Νοεμβρίου, στις 3 και 10 του μήνα. Όσοι συμμετάσχουν θα χρειαστούν βασικά εργαλεία, όπως ψαλίδι, κοπίδι, χάρακα και τρίγωνο... και όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, μεράκι και δημιουργική διάθεση!

Τα εργαστήρια θα πραγματοποιούνται κάθε φορά από τις 6 έως τις 9 το απόγευμα, στο χώρο της Βιβλιοθήκης (αγορά Μήθυμνας). Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν στο τηλέφωνο 22530 72115.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Πολιτιστικές διαδρομές στο Αιγαίο...





Πολιτιστικές διαδρομές στα νησιά του Β. Αιγαίου (Αϊ- Στράτης, Ικαρία, Λέσβος, Λήμνος, Σάμος, Φούρνοι, Χίος, Ψαρά), από την 1η Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου, οργανώνει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου το καλοκαίρι 2010 με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Το Tαξίδι Τεχνών είναι ένα πολυθεματικό γεγονός που στηρίζεται σε δραματουργικούς άξονες με σπονδυλωτές θεματικές ενότητες - Μουσική, Θέατρο, Εκδηλώσεις για παιδιά, Θεατρικό Αναλόγιο, Video Art - που αναδεικνύουν και συνδιαλέγονται με την παράδοση και τις σύγχρονες τάσεις στην τέχνη σήμερα.

Είναι η πρώτη πολιτιστική διοργάνωση που υλοποιείται από την Περιφέρεια και έχει στις αποσκευές του όλα τα εχέγγυα για να συνεχίσει το ταξίδι του και να καθιερωθεί ως θεσμός με ιδιαίτερο στίγμα και ρόλο, όχι μόνο τη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου, αλλά και της Ελλάδας.


Φωτογραφίες - 10 Αυγούστου, Σκάλα Ερεσού Λέσβου


Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής (εγκαίνια)


Το χειροποίητο πιθάρι, που έφτιαξε ο κεραμίστας από την Κρήτη, Νίκος Καυγαλάκης.

Τα κεραμικά του γιού μου

Τα κεραμικά μου

Και το γλέντι άρχισε!
Ας είναι καλά τα παιδιά του χορευτικού συγκροτήματος από την Εύβοια που έκαναν την αρχή!

Ο Δήμαρχος Μανταμάδου, Στέφανος Αποστόλου (δεξιά), και ο κεραμίστας - πρώην διευθυντής του περιοδικού "Κεραμεύς", Τάσος Πατινιώτης (αριστερά), χορεύουν καρσιλαμά.

Η γνωστή ηθοποιός Ευαγγελία Βαλσαμά