Ταλίπ Οζκάν...

Μιας και είχαμε την κουβέντα του γνωστού σαζίστα Ταλίπ Οζκάν πριν από λίγο, στο εργαστήριο του Αντώνη, είπα να βάλω ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ...

Αγιασώτικος Καρσιλαμάς

Εδώ το έχω παίξει με το σάζι:

https://rapidshare.com/files/2995501389/01_Κομμάτι_1.wma

Είναι μυτιληνιός καρσιλαμάς... σχεδόν ξεχασμένος.
Γι΄αυτό άλλωστε τον λένε και "παλιό καρσιλαμά"...

Ο Ιππόδρομος της Κωνσταντινούπολης...

Ο Ιππόδρομος...

Βρίσκεται κοντά στην Αγιά Σοφιά και το μπλέ τζαμί.

Σήμερα ελάχιστα στοιχεία απομένουν από το γιγάντιο στάδιο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης...

Η Γερμανική Κρήνη

Ο ιππόδρομος θεμελιώθηκε από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο τον 3ο αιώνα μ.Χ. κατά την ανοικοδόμηση της πόλης. Λέγεται ότι το στάδιο είχε χωρητικότητα 100.000 ατόμων.

Σήμερα αποτελεί τον επιμήκη δημόσιο κήπο Ατ Μεϊντανί.

Ο Αιγυπτιακός οβελίσκος

Ο Κωνσταντίνος διακόσμησε τον κεντρικό διάδρομο με οβελίσκους και κίονες οι οποίοι κλάπηκαν από την Αίγυπτο και την Ελλάδα με σκοπό να δώσει μια αίσθηση ιστορικότητας στη νέα του πρωτεύουσα.

Η Στήλη των Όφεων από τους Δελφούς

Εδώ έλαβε χώρα η Στάση του Νίκα το 532 και που με εντολή του Ιουστινιανού σφαγιάστηκαν 35.೦೦೦ στασιαστές...

Χαμάμ στην Κωνσταντινούπολη... (Σεπτέμβριος 2011)

Το χαμάμ είναι η Ανατολική έκδοση του ατμόλουτρου και θεωρείται η υγρή έκδοση της σάουνας। Τα χαμάμ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα των Ανατολικών χωρών και ήταν μέρη συναντήσεων, εξαγνισμού και αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Οι Ευρωπαίοι γνώρισαν τα χαμάμ μέσω επαφών με την Τουρκία γι' αυτό και μετονόμασαν τα χαμάμ σε Τουρκικά χαμάμ...

Αν και έχω επισκεφτεί πολλές φορές τη Τουρκία, η πρώτη φορά που έκανα χαμάμ εκεί ήταν στη Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Σεπτέμβριο...

Το χαμάμ είναι ένα δωμάτιο υψηλής θερμοκρασίας όπου η υγρασία φτάνει και στο 100%. Η δράση του ατμού και η θερμότητα βοηθούν στη σωστή κυκλοφορία της λέμφου και στη αποβολή τοξινών από το ανθρώπινο σώμα.

Μέσα στο χαμάμ θερμαίνεται όλο το σώμα, διεγείρονται οι ιδρωτοποιοί αδένες και ανοίγουν σταδιακά οι πόροι του δέρματος. Τα αλλεπάλληλα λουσίματα με ζεστό νερό προσφέρουν επιπλέον αίσθημα χαλάρωσης και απομάκρυνσης του ιδρώτα. Αποτελεί τον αποτελεσματικότερο τρόπο καθαρισμού του δέρματος για το σώμα αλλά και για το πρόσωπο.

Kalenin üstü direk...

Στο Καζ Νταγ με τους Μανιταρόφιλους Λέσβου (Τουρκία - Οκτώβριος 2011)

Φύγαμε!

Ο Αριστείδης Σγατζός τη στιγμή που βρήκε το πρώτο του μανιτάρι στο Καζ Νταγ...

Η δική μου πρώτη Macrolepiota!

Κι ένας κρόκος!

...

Κάποιο αρωματικό φυτό... που μου θύμιζε πολύ φασκόμηλο.

Το μεσημεριανό μας φαγητό... λουκάνικα και φυσικά τι άλλο... μακρολεπιότες!

Ένας μικρός καταρράκτης...

Και μια λίμνη στο βουνό...

Τα ερείπια του αρχαίου ναού της θεάς Αθηνάς στην Άσσο...

Η Βασιλική Δεξαμενή της Κωνσταντινούπολης...

Η δεξαμενή είχε αρχικά 336 μαρμάρινους κίονες ύψους 8 μέτρων...

Λεπτομέρεια της βάσης ενός κίονα με την κεφαλή της Μέδουσας...

Τα ψάρια που υπάρχουν ακόμη και σήμερα μέσα στη δεξαμενή...

Είναι η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή της Κωνσταντινούπολης. Βρίσκεται 150 μέτρα νοτιοδυτικά της Αγιάς Σοφιάς και έχει διαστάσεις 141 x 66 μέτρα.

Λέγεται ότι χτίστηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, όμως καταστράφηκε περίπου το 475 και διαμορφώθηκε ως έχει σήμερα από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό μισό αιώνα αργότερα, μετά δηλαδή την περίοδο της στάσης του Νίκα. Πληροφορίες για την δεξαμενή μας δίνει ο Έλληνας ιστορικός Προκόπιος της Καισαρείας στο έργο του "Περί των κτισμάτων", στο οποίο έργο περιγράφει πως φρέσκο νερό μεταφερόταν σε αυτή με την βοήθεια αγωγού, ενώ εκεί αποθηκευόταν μια ποσότητα νερού, το οποίο αφθονούσε σε άλλες περιοχές εκτός του καλοκαιριού.

Κατά την Οθωμανική αυτοκρατορία η δεξαμενή φαίνεται πως δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου. Ο Gilles περιγράφει πως οι κάτοικοι της πόλης αυτής της περιόδου δεν είχαν γνώση της ύπαρξης της δεξαμενής, παρά το γεγονός ότι αντλούσαν νερό και έπιαναν ψάρια ρίχνοντας κουβάδες στα υπόγεια των σπιτιών τους. Από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα όμως πραγματοποιήθηκαν έργα αναστήλωσης της δεξαμενής και από το 1987 είναι ανοιχτή στο ευρύ κοινό.

Συνιστά ένα από τους σπουδαιότερους και παλαιότερους δημόσιους χώρους.

Το Σουλτάν Αχμέτ Τζαμί (αρχιτεκτονική και διακόσμηση)...

Το Σουλτάν Αχμέτ Τζαμί... ή αλλιώς το Μπλέ Τζαμί.

Ένας από τους έξι μιναρέδες του...

Ο εσωτερικός διάκοσμος ...

Είναι το μεγαλοπρεπέστατο τζαμί της Κωνσταντινούπολης και έχει αναγερθεί επί του σουλτάνου Αχμέτ Α (1603 - 1617). Χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Μεχμέτ Αγά, μαθητή του αρχιτέκτονα Σινάν, μέσα σε επτά χρόνια. Λέγεται ότι αυτό το τζαμί είναι το κορύφωμα της Οθωμανικής θρησκευτικής αρχιτεκτονικής γιατί μετά από αυτό δεν κατορθώθη η ανέργεση ενός όμοιου τζαμιού, ούτε στο μέγεθος (έχει διαστάσεις 51 επί 53 μέτρα), αλλά ούτε και στη διακόσμηση. Είναι το μοναδικό τζαμί με έξι μιναρέδες (στη φωτογραφία φαίνονται μόνον οι τέσσερεις).

Πράγματι, η εσωτερική διακόσμηση επισκιάζει τα άλλα τζαμιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα φαγεντιανά από τη Νίκαια (τουρκιστί Ιζνικ), είναι πιο πολύ στο μπλέ χρώμα, γι' αυτό είναι φημισμένο σε όλο το κόσμο ως Μπλέ Τζαμί, επειδή μέσα επικρατεί το μπλέ χρώμα. Είναι φανερό ότι σε αυτή τη χώρα, όπως και στις περισσότερες άλλωστε, η σχέση μεταξύ της τέχνης και της θρησκείας είναι πολύ στενή. Εδώ εξελίχθηκαν μόνον οι τέχνες που υποστήριζαν τα θρησκευτικά ιδρύματα , διότι οι οικονομικές πηγές που χρειάζονταν οι τέχνες στον ισλαμικό αλλά και στον χριστιανικό κόσμο, τις είχαν τα θρησκευτικά ιδρύματα. Ο ισλαμισμός απαγορεύει την απεικόνηση προσώπων και επειδή δεν παίζεται μουσική κατά την προσευχή εξελίχθηκαν οι τέχνες όπως η καλλιγραφία, η κατασκευή των βιτρώ, το λάξεμα των λίθων και φυσικά η κατασκευή των φαγεντιανών.

Το κτίριο από εσωτερική αλλά και εξωτερική άποψη έχει μια κομψότητα. Ο ημισφαιρικός τρούλος, οι θολίσκοι που τον πλαισιώνουν και η εσωτερική διακόσμηση δημιουργούν μια αρμονία, η οποία δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση ανάτασης. Η επίσκεψή στο Μπλε Τζαμί μου πρόσφερε πολλά (κυρίως ιδέες) στον τομέα της τέχνης. Είναι ένας χώρος που αξίζει πραγματικά να τον δουν από κοντά όσοι επισκέπτονται την Πόλη, και ειδικά όσοι ασχολούνται με την κατασκευή δίπυρων κεραμικών που η διακόσμηση και η τεχνοτροπία τους ομοιάζει με αυτή των κεραμικών του İznik.

Κωνσταντινούπολη (Σεπτέμβριος 2011)

Το γαλάζιο τζαμί...

Ο Αιγυπτιακός οβελίσκος...

Ο αρχαίος ιππόδρομος...

Η Γερμανική Κρήνη...

Τοπκαπί... το παλάτι των σουλτάνων.

Μια βραδιά στα χανούμια... στο Ταξίμ.

Ο Πύργος του Γαλατά...

Το παλάτι του τελευταίου σουλτάνου... ο Ντολμά Μαχτσές.

Η βασιλική δεξαμενή...

Κεφάλι μέδουσας... το οποίο μετατράπηκε σε βάση κολώνας στη βασιλική δεξαμενή.

Η Αγιά Σοφιά...

Αγιά Σοφιά (εσωτερικό)

Ιαματικά νερά Λουτροπόλεως Θερμής Λέσβου...

Εδώ φαίνονται όλα τακτοποιημένα, ωστόσο, οι αφίσες και τα φανταχτερά χρώματα που υπάρχουν παντού εξακολουθούν να χτυπάνε άσχημα στο μάτι...

Τα επισκέφτηκα πρώτη φορά χθες, καθώς πήγαινα στη Μυτιλήνη να συναντήσω τον οργανοποιό Αντώνη Μυλωνά για το σάζι. Η φωτογραφία που ανέβασα δεν είναι δική μου και δε νομίζω ότι έχασα πολλά που δεν έβγαλα φωτογραφίες γιατί ο χώρος εκεί δε λέει πολλά πράγματα. Αφίσες με τοπία της Ελλάδας, λογής λογής μπιχλιμπίδια και φανταχτερά χρώματα υπάρχουν παντού στο χώρο υποδοχής επισκεπτών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον δυνατό ήχο της τηλεόρασης (ο ήχος ακουγόταν μέχρι έξω), δεν αφήνουν τον επισκέπτη ή τον λουόμενο να χαλαρώσει ούτε για μια στιγμή. Και είναι κρίμα... γιατί από άποψη χημικής ανάλυσης (αλλά και ιστορικής όπως θα δούμε παρακάτω), τα στοιχεία της συγκεκριμένης θερμοπηγής είναι πολύ πλούσια σε σχέση με άλλων θερμοπηγών και ενδείκνυνται για πολλές παθήσεις.

Η ιστορία των λουτροπηγών της Θερμής χάνεται στην αχλή του χρόνου. Από την πανάρχαια εποχή πρόσφεραν αδιάλειπτα τις θεραπευτικές τους ιδιότητες σε ασθενείς και πάσχοντες. Στην Ελληνιστική εποχή λειτουργούσε ήδη στη Θερμή, στη θέση "χωράφα" (δίπλα ακριβώς από το σημερινό λουτροθεραπευτήριο), ιαματικό κέντρο και υπήρχε περικαλλής ναός της Θερμίας Αρτέμιδος, η λατρεία της οποίας συνδιάστηκε με την χρήση των θεραπευτικών ιδιοτήτων των θερμοπηγών. Στη Ρωμαϊκή εποχή η Θερμή έφτασε στη μέγιστή της ακμή. Γίνεται ευρύτερα γνωστή μέσα και έξω από την Λέσβο και το ιαματικό κέντρο παίρνει πολιτική σημασία. Προς τιμήν της Αρτέμιδος τελείτο η γνωστή από τις επιγραφές "Θερμιακή πανάγυρις" και μέρος της λατρείας της πιθανώς να είχε μυστηριακό χαρακτήρα.

Ο Κλαύδιος Γαληνός και ο Αριστείδης Αιλιος θα μιλήσουν επαινετικά για τη θερμοπηγή της Θερμής. Η συνεχής όμως προσέλευση των πασχόντων, χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της θεραπευτικής της αξίας. Στις δυο αρχαίες δεξαμενές διακρίνει κανείς την διαχρονική ιστορία των πηγών. Ελληνιστικά μάρμαρα, ρωμαϊκές επιτύμβιες στήλες, οθωμανικές καμάρες συμπλέκονται σε μια ιστορική σύνθεση. Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι στοιχεία που αφορούν στο λουτρολογικό πλούτο της χώρας μας, πηγάζουν και συνδέονται με την ιστορικοκοινωνική εξέλιξη του λουτρότοπου Θερμής. Και αυτό γιατί ξεκινώντας από τη λατρεία της "Θερμίας Αρτέμιδος" φτάνουν δια μέσου των αιώνων στις μέρες μας κτίσματα, επιγραφές και δοκίμια, διατηρώντας ζωντανό τον μύθο και την πραγματικότητα, την τέχνη, την παράδοση και τον πολιτισμό.

Θεραπευτικές ενδείξεις

Όλα τα ρευματικά νοσήματα με μετάπτωση ή τάση μετάπτωσης σε χρόνια αρθρική βλάβη, Φλεγονώδης αρθροπάθειες, εκφυλιστικές αρθροπάθειες, ρευματισμός μαλακών μορίων, έκζεμα, ψωρίαση, νεανική ακμή, ροδόχρους ακμή, βλάβες βλενογόνων, συνέπειες εγκαυμάτων, ιχθύαση, μετατραυματικές αγωγές, γυναικολογικές παθήσεις, αγγειακές παθήσεις και χρόνια βρογχίτιδα.

Διημερίδα αφιερωμένη στο σαντούρι...

Χθες, Πέμπτη - 25 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στο Αναγνωστήριο Αγιάσου με ομιλητές τους μουσικούς Δημήτρη Κοφτερό, Κώστα Ζαφειρίου, Στρατή Καζαντζή και Νίκο Ανδρίκο παρουσίαση για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του σαντουριού, τη κατασκευή και το αρμάτωμά του, το κούρδισμα, τις μπαγκέτες, καθώς και για το ρόλο του οργάνου σε σόλο, σε συνοδεία και στον αυτοσχεδιασμό. Σήμερα θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου "Μυτιληνιό σαντούρι" του Δημήτρη Κοφτερού, από τις εκδόσεις Αιολίδα.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο Δημήτρης Κοφτερός (είναι ο μουσικός που βρίσκεται στο κέντρο της φωτογραφίας), ξεναγεί τους αναγνώστες στον κόσμο του σαντουριού, περιγράφοντας την ιστορική εξέλιξη από την Αρχαία Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, τη Μεσοποταμία και την Περσία, το πως κατασκευάζεται, τι ρόλο επιτελεί στη μουσικοχορευτική ζωή της Λέσβου και παρουσιάζει τους δεξιοτέχνες του σαντουριού στο νησί. Το βιβλίο περιλαμβάνει και cd με τραγούδια της Λέσβου.

Στη συνέχεια ο μουσικολόγος Νίκος Ανδρίκος μας εξήγησε μερικά πράγματα για τον αυτοσχεδιασμό (ταξίμ) και πήραμε μια γεύση καθώς έπαιξε ένα μεσοτοπίτικο καρσιλαμά (διαφορετικό ταξίμ σε κάθε μέτρο του τραγουδιού), με πολίτικο λαούτο.

Η βραδιά έκλεισε με μουσική παρουσίαση από τους (από αριστερά): Παναγιώτη Αποστολέλλη (κλαρίνο), Νίκο Χριστιανό (βιολί), Δημήτρη Κοφτερό (σαντούρι), Στρατή Καζαντζή (σαντούρι), Χρήστο Κονσολάκη (κιθάρα), Παναγιώτη Σουσαμλή (τρουμπόνι) και Τάσο Καζαντζή (ευφώνιο).

Επιστροφή στα μέρη που αγάπησα...

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το καλοκαίρι επέστρεψα στο βράχο της Εφταλούς για τα καλοκαιρινά μου μπάνια...

Απέναντι τα μικρασιατικά παράλια και δεξιά το τούρκικο λουτροθεραπευτήριο...

Αλάτι πάνω στο μυθικό βράχο*...

Μια μικρή αποικία οστράκων.

Από την συντροφιά δεν έλειπαν αυτές οι πανέμορφες νύμφες της θάλασσας...

* Εδώ λέγεται πως ο Αχιλλέας έδεσε το καράβι του κατά την διάρκεια της αποστολής των Αχαιών ενάντια της Τροίας.

Η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής και η συμμετοχή του Παναγιώτη...

Με μειωμένο αριθμό συμμετεχόντων κεραμιστών - αγγειλοπλαστών (σε σύνολο 26... οι μισοί δηλαδή σε σχέση με πέρυσι) και επισκεπτών, εγκαινιάστηκε χθες στο Πολύκεντρο Μανταμάδου η Παλλεσβιακή Έκθεση Κεραμικής. Προφανώς ο λόγος των λιγοστών συμμετοχών είναι επειδή η έκθεση διοργανώθηκε ουσιαστικά την τελευταία στιγμή και με χαμηλό προυπολογισμό, πράγμα που δεν επέτρεπε την εξασφάλιση των εξόδων μεταφοράς των τεχνιτών από άλλες περιοχές...

Και μια ευχάριστη έκπληξη για όλους!

Η συμμετοχή του δεκάχρονου Παναγιώτη Λιθοτόμου από την Στύψη, ο οποίος είναι ο πιο μικρός σε ηλικία κεραμίστας στην έκθεση έδωσε μια νότα αισιοδοξίας κι ελπίδας...

Το βραβείο του Παναγιώτη... ένα βιβλίο της Μιμίκας Γιαννοπούλου και της Στέλλας Δεμέστικας για τα εργαστήρια αγγειοπλαστικής του Μανταμάδου, τα "τσκαλαριά"...

Μπράβο γιέ μου!

Και η αφιέρωση που του έκανε στο βιβλίο ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μανταμάδου Μιχάλης Χατζηδημητρίου...