Η σπηλιά του Φιλοκτήτη (Λήμνος)

Χαίρε, σπηλιά, φωλιά και φυλακή μου,
των λιβαδιών νεράιδες, κύμα του πόντου αδάμαστο...

...κι εσύ λιθάρι της αρμύρας,
που έδειρε η νοτιά το πρόσωπό μου

κι έδειρε η φρίκη του θανάτου την πληγή μου
κι αντίχησε το ύψωμα του Ερμή κάθε κραυγή μου,
δαρμένη από το κρύο και τη βροχή.

Φεύγω τώρα, σας αφήνω,
Λύκιες πηγές, Λύκια δροσιά, πάω για μια δόξα
που δε φαντάστηκα ποτέ να ταξιδέψω.

Χαίρε της Λήμνου γη θαλασσινή
ευχήσου μου, απ' την πέτρινη καρδιά σου,
καλό ταξίδι προς τα εκεί που με καλεί
Μοίρα μεγάλη, φίλων συμβουλή
κι ο πανδαμάτωρ ο θεός που αποφασίζει.


Απόσπασμα από την τραγωδία "Φιλοκτήτης" του Σοφοκλή