Ιθάκη

Ιθάκη.

Ένα όνομα ταυτισμένο με την ιδέα της νοσταλγίας και της επιστροφής, ως τελικού και ιδανικού σκοπού, μέσα από ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες.

Στο πηγαιμό για την Ιθάκη όλοι ξεκινάμε με κάποια όνειρα. Ταξίδι δίχως όνειρο δεν υπάρχει. Άκομα και τα μωρά που δεν έχουν γεννηθεί, ονειρεύονται στους κόλπους της μητέρας τους το φως της ημέρας. Αν δεν το ονειρευτούν, δεν γεννιούνται.

Έτσι το ταξίδι αυτό που μοιάζει με σπείρα, η οποία αποτελείται από πολλούς κύκλους, δεν διαφέρει για κάθε άνθρωπο.

Λογικά και αναμενόμενα ένας τέτοιος κύκλος παίρνει την μορφή μιας σπειροειδούς κινήσεως, εκτός, αν το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων ή τα μάγια μιας όμορφης Καλυψώς το τρέψουν σε κύκλο, ο οποίος σε κάποιο σημείο κλείνει και η κινήσή του σταματά.

Όμως τότε θυμόμαστε την Ιθάκη μας και θέλουμε να γυρίσουμε πίσω, γιατί στην ουσία τίποτα δεν μπορεί να βγάλει το νησί μας από τον θρόνο της ψυχής μας.

Έτσι ο κύκλος συνεχίζει σε κάποια εφαπτομένη του, διατηρώντας ο καθένας μας την αρχική στρομφορμή της δικής του μοναχικής του πορείας.