Περιοχή Κέφαλος, ΆντισσαΣτην αρχαία Ελλάδα, ὅταν η μουσικὴ ἤταν συνώνυμη μὲ τὴν ιερότητα καὶ τὸ μυστήριο, η Θρᾴκη ἔμελε να γεννήσει τὸν μεγαλύτερο σὲ ικανότητα μουσικὸ καὶ υμνωδό, τὸν Ορφέα, ενώ πιὸ νότια στο Αιγαῖο, η Δῆλος, ἔδωσε καταφύγιο στην γέννησῃ τοῦ θεοῦ τῆς μουσικῆς, τὸν Απολλῶνα, ο οποῖος παρέδωσε τὴν τέχνη αυτὴ στον Ορφέα.
Ο μῦθος λέει πως ο Απόλλωνας χάρισε στον Ορφέα τόσο τὴν απαράμιλλη τέχνη τοῦ στο παίξιμο τῆς λύρας, ὄσο καὶ μαντικὲς δυνάμεις. Τοῦ ἔδωσε τὴν πεντάχορδη λύρα τοῦ (τὸ ὄργανο που εφηῦρε ο Ερμῆς, απ’ τὸν οποῖο καὶ τὸ πῆρε ως δῶρο ο Απόλλωνας), στην οποία αργότερα ο Ορφέας πρόσθεσε δύο ἄκομη χορδές.
O Ορφέας ἤταν γιὸς τοῦ βασιλιὰ τῆς Θρᾴκης Οἴαγρου καὶ τῆς Μούσας Καλλιόπης, προστάτιδας τῆς Επικῆς Ποίησῃς. Τὸ παίξιμο καὶ η φωνὴ τοῦ μάγευε ανθρώπους καὶ ζῷα, ημέρευε ἄκομα καὶ τοὺς "θυμούς" τῆς φύσῃς καὶ μετακινοῦσε μέχρι καὶ τὰ βουνὰ καὶ τὰ δέντρα.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CF%86%CE%AD%CE%B1%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)
Για τὸν θάνατο τοῦ Ορφέα αναφέρεταί πως οι γυναῖκες τῆς Θρᾴκης τὸν σκότωσαν διαμελίζοντας τὸ σῶμα τοῦ, συνεπαρμένες απὸ τὸ βακχικὸ πνεῦμα σὲ μία απ’ τὶς διονυσιακὲς τελετές. Στῇ συνέχεια πέταξαν τὰ κομμάτια τοῦ σώματός του στον Ἔβρο καὶ τὰ κύματα ἔφεραν τὸ κεφάλι καὶ τὴν λύρα στις ἀκτὲς τῆς Ἄντισσας τῆς Λέσβου, στην πατρίδα τοῦ περίφημου μουσικοῦ Τέρπανδρου. Τὸ υπόλοιπο σῶμα τὸ ἔθαψαν οι Μοῦσες στα Λείβηθρα, στους πρόποδες τοῦ Ολύμπου.
Τὸ κεφάλι τοῦ Ορφέα τὸ φύλαξαν οι κάτοικοι τῆς Ἄντισσας στον ναὸ τοῦ Διονύσου ὅπου συνέχισε να τραγουδάει καὶ να χρησμοδοτεί, ενῶ τὴν λύρα τοῦ τὴν φύλαξαν στον ναὸ τοῦ Απόλλωνα στῇ Μυτιλήνη. Η παράδοση λέει πως απὸ τότε τὰ αηδόνια τοῦ νησιοὺ τραγουδοὺν πιὸ γλυκὰ απὸ ὅλα τὰ αηδόνια τῆς γῆς.
Ο μῦθος λέει πως ο Απόλλωνας χάρισε στον Ορφέα τόσο τὴν απαράμιλλη τέχνη τοῦ στο παίξιμο τῆς λύρας, ὄσο καὶ μαντικὲς δυνάμεις. Τοῦ ἔδωσε τὴν πεντάχορδη λύρα τοῦ (τὸ ὄργανο που εφηῦρε ο Ερμῆς, απ’ τὸν οποῖο καὶ τὸ πῆρε ως δῶρο ο Απόλλωνας), στην οποία αργότερα ο Ορφέας πρόσθεσε δύο ἄκομη χορδές.
O Ορφέας ἤταν γιὸς τοῦ βασιλιὰ τῆς Θρᾴκης Οἴαγρου καὶ τῆς Μούσας Καλλιόπης, προστάτιδας τῆς Επικῆς Ποίησῃς. Τὸ παίξιμο καὶ η φωνὴ τοῦ μάγευε ανθρώπους καὶ ζῷα, ημέρευε ἄκομα καὶ τοὺς "θυμούς" τῆς φύσῃς καὶ μετακινοῦσε μέχρι καὶ τὰ βουνὰ καὶ τὰ δέντρα.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CF%86%CE%AD%CE%B1%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)
Για τὸν θάνατο τοῦ Ορφέα αναφέρεταί πως οι γυναῖκες τῆς Θρᾴκης τὸν σκότωσαν διαμελίζοντας τὸ σῶμα τοῦ, συνεπαρμένες απὸ τὸ βακχικὸ πνεῦμα σὲ μία απ’ τὶς διονυσιακὲς τελετές. Στῇ συνέχεια πέταξαν τὰ κομμάτια τοῦ σώματός του στον Ἔβρο καὶ τὰ κύματα ἔφεραν τὸ κεφάλι καὶ τὴν λύρα στις ἀκτὲς τῆς Ἄντισσας τῆς Λέσβου, στην πατρίδα τοῦ περίφημου μουσικοῦ Τέρπανδρου. Τὸ υπόλοιπο σῶμα τὸ ἔθαψαν οι Μοῦσες στα Λείβηθρα, στους πρόποδες τοῦ Ολύμπου.
Τὸ κεφάλι τοῦ Ορφέα τὸ φύλαξαν οι κάτοικοι τῆς Ἄντισσας στον ναὸ τοῦ Διονύσου ὅπου συνέχισε να τραγουδάει καὶ να χρησμοδοτεί, ενῶ τὴν λύρα τοῦ τὴν φύλαξαν στον ναὸ τοῦ Απόλλωνα στῇ Μυτιλήνη. Η παράδοση λέει πως απὸ τότε τὰ αηδόνια τοῦ νησιοὺ τραγουδοὺν πιὸ γλυκὰ απὸ ὅλα τὰ αηδόνια τῆς γῆς.
